ادیسون برای استخدام افراد، ابتدا آنها را به نهار دعوت میکرد. هنگامی که سوپ را میآوردند، دقت میکرد و افرادی را انتخاب میکرد که پیش از چشیدن سوپ، به آن نمک نمیزدند. سپس از آنها سوالاتی میپرسید و تواناییهای آنها را با دیدی بسیار جدی بررسی میکرد. اما افرادی که پیش از چشیدن سوپ به آن نمک میزدند، از نظر ادیسون مناسب کار با او نبودند، زیرا او معتقد بود این افراد، دربرخورد با پدیدههای زندگی، کاملا چشمبسته عمل میکنند. آنها دربارهی آنچه ممکن و آنچه غیرممکن است، فرضیات و قید و بندهای زیادی در ذهن خود دارند. آنها همیشه فرض میکنند سوپ نیاز به نمک دارد، بدون اینکه آن را حتی چشیده باشند. چنین افرادی از نظر ادیسون نمیتوانستند به موفقیت دست یابند و بنابراین مناسب کار برای او نبودند.